- ayaqyalın
- 1) босой, босоногий; 2) босиком.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
ayaqyalın
Смотреть что такое "ayaqyalın" в других словарях:
ayaqyalın — sif. 1. Yalınayaq, ayağı çılpaq, ayağında heç bir şey olmayan. Ayaqyalın uşaqlar qara düşüb, çil toyuğu basmarlayıb tutdular. S. R.. // Zərf mənasında. Ayaqyalın gəzmək. – Laçın . . <uşaqların> hər ikisinin dalınca baxdı, ayaqyalın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yalvırdax — (Gədəbəy, Qazax) ayaqyalın. – Bir də yalvırdax bir oğlan çıxdı qavağıma (Qazax); – Yalvırdax nə tüşüfsüη buralara? (Gədəbəy) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bürəhnəpa — f. ayaqyalın, yalınayaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mələng — f. 1) çılpaq ayaqyalın, yalınayaq; 2) sərxoş, kefli; 3) vəcdə gəlmiş, coşmuş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pabürəhnə — f. ayaqyalın … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
basmarlamaq — f. Birdən qaba surətdə basıb tutmaq, qamarlamaq, süpürləmək, tutmaq, sıxcalamaq. Pişik siçanı basmarladı. – Onda gördük ki, Tərlan Məşədiağanın bir yanında bibisi oğlu Əyyubu basmarlayıb, cücə kimi altına alıbdır. S. S. A.. Ayaqyalın uşaqlar qara … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başaqçılıq — is. Biçin zamanı yerə tökülən sünbülləri yığma işi. Safo keçi kimi dabanını şaqqıldada şaqqıldada il uzunu bu obanın içində ayaqyalın gəzir, onunbunun küləşində başaqçılıq edir. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başıaçıq — z. və sif. Başında heç bir şey olmadığı halda, papaqsız, başı örtüksüz. Başıaçıq gəzmək. – Səkkiz yaşında uşaq ikən kəndimizdə . . başıaçıq, ayaqyalın təbiətin mərhəmətli qucağında, məişətin ağır və zəhərli hallarından xəbərsiz yaşardım. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bayırşəhərli — sif. və is. dan. Bayırşəhərdə yaşayan. <Bayırşəhərdə yaşayanlara> ayaqyalın bayırşəhərli deyərdilər. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cığal — sif. Oyun zamanı oyunun qaydalarını pozmağa və haqsız olduğu halda mübahisə etməyə adət etmiş adam. <Həbibə> saçı dağınıq, ayaqyalın, arıq, cılız, cığal bir uşaq idi. M. C.. Əvvəllər kənd uşaqları, «xan cığal olar» – deyə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çamırlı — sif. Palçıqlı, lilli, lehməli, bataqlı. Görsəm çamırlı bir küçədə oynayır haçaq; Çılpaq, ayaqyalın, başaçıq bir dəcəl uşaq. A. S.. Çamırlı yerdən qalxan buxar dibsiz fəzanın dərinliklərinə uçub getdi. M. Hüs.. // Çamıra batmış … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
